Een heftige tijd tegemoed gaand

Het wordt weer donker, de tijd van de Wilde jacht is weer aangebroken.
Voorbereidingen worden getroffen voor de grote, belangrijke "feesten" die weer gehouden gaan worden en kinderen worden opnieuw ingewerkt.
De periode die loopt van het najaar tot halverwege januari is er een die heftig is te noemen.
Lijken worden opgewekt uit de dood en demonen worden opgeroepen om te gaan rondjagen op zoek naar slachtoffers.

Enkele weken terug heb ik bezoek gehad van demonen waar ik al langere tijd last van heb.
Anubis was altijd een vaag wezen dat niet duidelijk was in zijn taak naar mij toe.
Fenrir's taak was duidelijk, maar zo niet gelukkig.
Door de jaren heen is er met behulp van therapie en pastoraat/gebed veel veranderd.
Waar ik eerder dagenlang fysiek last had van wat er gebeurde 's nachts werd het meer op afstand staand, treiterijen in mijn huis, naar voor een paar weken terug geblaas, getier en gestamp voor mijn raam omdat ze mijn huis niet meer in mochten.
Voor een paar weken terug is dit in therapie ingebracht waarbij er is gebeden dat mijn ogen dicht zouden vallen voor deze situatie en vanaf dat moment heb ik nog geen demonen meer gezien, zelfs niet de angst dat demonen in mijn huis waren.

Aanpassingen maken in mijn dagelijks leven

Sinds enkele maanden ben ik bezig met online dingetjes zoeken die ik fijn vind om te zien in het leven van mij en mijn zoon zoals een thuisbibliotheek, schoonmaaklijstjes die je kunt aftekenen en het maken van verzorgingsproducten en schoonmaakmiddelen.
Ik ben over de laatste weken dan dus ook bezig geweest met het maken van tandpasta op basis van kokosolie en baksoda, het maken van allesreiniger, voorbereiden van het opzetten van een thuisbibliotheek en heb vandaag dus een goede schoonmaaklijst gevonden die ik zelf kon invullen en waar niet allerlei, voor mij, onzinnige dingen opstonden.
Uiteindelijk heb ik nu dus een ingevulde en een blanco schoonmaaklijst gemaakt zodat ik wanneer mijn ingevulde lijst niet langer bevalt ik een nieuwe kan invullen.

 

Hieronder kun je het lijstje in PDF formaat vinden.
Schoonmaaklijst blanco

Wij hoeven ons geen zorgen te maken, want Hij zorgt voor ons.

Enkele weken geleden hadden we een dag waarin we met enkele vrouwen spraken over de Heilige Geest, wie de Heilige Geest voor ons was en werden enkele dingen uitgelegd, die in mijn geval, best handig waren om te weten.
Na afloop mochten we allemaal een hart kiezen.
Ik heb toen het hart gepakt wat hieronder bijgevoegd staat.
Het was niet een "ow die vind ik mooi" of een "ik pak zomaar iets".
Op een of andere manier herinnerde dit hart mij, mede door de vogels op hun tak, aan de belofte van God dat Hij voor ons zou zorgen.
De zorgen die ik heb, de vragen die ik mij afvraag, het juk dat ik soms op mijn schouders voel; in Gods ogen zijn ze niet belangrijk genoeg om niet op Hem te kunnen vertrouwen.
Hij zorgt voor ons, op momenten dat alles redelijk soepeltjes verloopt en op momenten dat het leven zwaar en moeilijk voor je is.
Door het ophangen van dit hartje en het regelmatig kunnen kijken naar dit hart hoop ik dat ik mijzelf kan blijven herinneren aan de belofte die God deed in Mattheüs dat Hij zou zorgen voor ons.

Matteüs 6:24-34 zegt hierover:
Geen valse zorgen:

‘Niemand kan twee heren dienen: of hij heeft een hekel aan de een en is op de ander zeer gesteld, of hij draagt de een op handen en minacht de ander. U kunt God en het geld niet tegelijk dienen. Daarom zeg ik u: maak u geen zorgen over het eten en drinken dat u nodig hebt om te leven, en over de kleren voor uw lichaam. Is het leven niet belangrijker dan voedsel, en het lichaam niet belangrijker dan kleding? Kijk eens naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet, ze maaien niet en slaan geen voorraden op in schuren. Uw hemelse Vader zorgt dat ze te eten krijgen. En bent u niet veel meer waard dan de vogels? Trouwens, wie van u kan door al zijn zorgen zijn leven ook maar een klein stukje verlengen? En waarom maakt u zich zorgen over kleding? Let eens op hoe de veldbloemen groeien: ze werken niet en spinnen niet. Maar ik zeg u: zelfs Salomo was in zijn staatsiegewaad niet zo mooi gekleed als een van deze bloemen. Zo mooi kleedt God het gras, dat vandaag nog op het veld staat en morgen al in de oven wordt gegooid. Zou God u dan niet nog veel beter kleden? Wat is uw geloof toch klein! Wees niet zo bezorgd, zeg niet: Wat moeten we eten of wat moeten we drinken of waarmee moeten we ons kleden? Want naar dat alles vragen de heidenen! Uw hemelse Vader weet dat u dat allemaal nodig hebt. Zoek eerst Gods koninkrijk en zijn gerechtigheid, dan krijgt u al het andere erbij. Maak u dus geen zorgen over de dag van morgen, want de dag van morgen zal zijn eigen zorgen hebben. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.’

Update deel 2: Hacken en meer

Slapen lukt nu niet.
Ik ben vannacht om half 4 wakker geworden uit een best heftige nachtmerrie(niet traumagerelateerd) en opnieuw inslapen lukte me niet.
Omdat ik me hierdoor "verveelde" en weinig andere dingen kon doen heb ik nogmaals geprobeerd om mijn 2e emailadres te kraken.
In mijn vorige blog schreef ik dat deze gehackt was en uiteindelijk blijkt ook dat dit inderdaad gehackt is geweest.
Wat er precies is gebeurd weet ik nog steeds niet, maar het hacken van mijn account was door een behoorlijk krachtig persoon gebeurd, want ik kon ook met mijn beveiligingsvraag of mijn andere emailadres geen toegang tot dit account krijgen.
Uiteindelijk na tig keer proberen en telkens opnieuw de goede informatie invoeren.
Na een vragenlijst met welke onderwerpen hadden je meest recente emails, wat zijn de emailadressen van mensen uit je contactenlijst en soortgelijke vragen gaf hij eindelijk aan dat ik toegang kreeg tot het account.
Ik was zo blij om te lezen dat ik eindelijk toegang had tot mijn account dat ik bijna een gat in de lucht sprong van blijdschap.
Eenmaal ingelogd eerst eens een hoop onzin mailtjes verwijderd van facebook en een andere sociaal network site en daarna eens gekeken welke mails er verstuurd waren.
Uiteindelijk bleken er "maar" 2 mailtjes verstuurd te zijn tijdens mijn afwezigheid(gehackt zijn), maar het blijft heel naar om te merken dat je gehackt bent en hierna geen toegang meer hebt tot je account.
Maar goed...ik heb weer toegang tot mijn account. JIPPIE!!!

Het is qua herbelevingen en nachtmerries alles behalve rustig op het moment.
Sinds 2 weken gebeurd er heel veel tegelijk of kort na elkaar en het lijkt alsof het een doorlopend in nachtmerries en herbelevingen zitten is.
De laatste keer dat ik dit had was ongeveer een jaar geleden bij 1 herbeleving die toen 4-6 weken de hele dag en nacht doorging.
Dit soort periodes zuigen energie en het is enorm moeilijk om nog deel te nemen aan het dagelijks leven, om je dagelijkse taken te volbrengen en om een normaal gesprek met iemand anders te voeren.
+Alles draait op dat moment om de herbelevingen en de gevoelens die je ervaart.
Soms ben je de kluts zo ver kwijt dat je van voren niet meer weet dat je van achteren leeft is de uitdrukking dan, maar het betekent voornamelijk dat bij mij de beleving van tijd verstoord is, dat ik de minimale huishoudelijke dingen doe en dat het samen iets met mijn zoon doen toch vaak meer in stilte gebeurd dan gezellig kletsend.
Ik probeer het ondanks de herbelevingen wel zo te plannen dat ik de tijd dat hij op school zit echt gebruik om in de herbelevingen te zitten en me beroerd te kunnen voelen om zodra hij thuis is echt keihard te knokken om alle aandacht aan hem te kunnen geven.
Het is niet gemakkelijk, maar het lukt me wel en ik vraag juist op zulke momenten aan mijn zoon of ik voldoende aandacht voor hem heb.
Soms zegt hij nee, maar dan zegt hij ook wat er niet goed gaat, maar meestal zegt hij dat het voldoende is...al heeft hij nu wel de neiging soms om te zeggen dat ik hem onvoldoende beloon met cadeautjes en snoepjes...maar ja, dat is zijn wens, niet iets wat werkelijk klopt.

De pijn in mijn ribben neemt na 2 weken flink sterk te zijn geweest eindelijk af en de allergie die de vervangende huisarts verwachtte bleek inderdaad een allergie te zijn (huisstofmijt).
Door de prednison is mijn systeem een week lam gelegd en kon mijn lichaam zich herstellen om op eigen kracht daarna weer verder te gaan.
Door het goed wassen van mijn beddengoed(kussen, dekbed en gordijnen) en de kamer grondig schoon te maken is de grootste bron van klachten ook aangepakt.
Nu moet ik mijzelf alleen aanleren om in mijn agenda te zetten wanneer ik mijn beddengoed moet wassen en dit dan ook daadwerkelijk met regelmaat doen!
Ik ben erg moe van het schrijven geworden, ben er eigenlijk wel heel blij mee, want nu kan ik de nacht "afmaken" en hoop dat de nacht nu rustiger wordt.
Ik ga proberen nog wat te slapen, want nu wakker blijven gaat me niet helpen om stabieler te worden.

Een update...

Er is 3 maanden niets meer door ons geschreven, het lukte even niet om hier in te loggen. Mijn 2e emailadres is gehackt en ik blijf problemen houden met inloggen. Een update lukte dus niet, maar dat is deels ook te wijten aan het ontzettend moe zijn en me van dag naar dag slepen. Ik probeer voldoende te slapen, maar momenteel slaap ik overdag ook heel vaak omdat ik het echt niet red zonder te slapen overdag. Gisteravond viel ik daardoor ook in slaap op de bank. Ik weet niet of het komt doordat het herfst/winter begint te worden, omdat de wilde jacht weer in aantocht is, omdat ik te weinig slaap heb gehad of omdat ik gewoon niet lekker ben. Het voelt alsof ik grieperig ben. Eigenlijk wil ik dat ook in het midden laten. Feit is dat ik minder energie heb om alles te doen wat ik wil/nodig heb/moet en slaap al gauw 12-16 uur op een dag. Ik zit te dubben of ik de huisarts moet inschakelen omdat ik weet dat het niet "normaal" is om zo moe te zijn. De vraag is alleen of de huisarts iets kan vinden behalve iets wat infecties in het lichaam aangeeft dat verhoogd kan zijn.

Gistermiddag kreeg ik een kaartje van een vriendin. Ze schreef dat ze de kaart al een poosje in huis had en dat ze blij is met de vriendschap die we hebben.
De tekst op de voorkant van het kaartje zegt:"Wat bijzonder dat ik een vrien heb zoals jij. Je staat voor me klaar. Bent er voor mij. Jou leren kennen was geen toeval of speling van het Lot. Jij kwam in mijn leven door de hand van God. Bedankt dat jij mijn vriend bent."
Wat ontzettend lief en mooi om te zien dat ik belangrijk ben voor iemand anders en dat we op elkaar kunnen bouwen.

Stilte in de nacht

Mijn slaapkamerramen staan wagenwijd open, buiten hoor ik het geruis van de bomen en de enkele auto die een kilometer verderop rijdt terwijl bijna iedereen al ligt te slapen.
Ik hoor de stilte in de nacht, voel de rust die er vanuit gaat, de grootheid die de nacht met zich meebrengt en de ambivalentie van de rust die ik nu ervaar en de onrust die ik altijd heb ervaren.
Er is stilte zonder angst, zonder vragen, zonder verdriet.
Het is gewoonweg stil, stilte in de nacht, niets hoeven, geen onrust en onveiligheid ervaren, maar gewoon stilte, serene rust.
Ik merk dat het me goed doet om in de stilte te luisteren naar het geruis van de nacht, naar de stilte in de nacht, naar het tot rust komen in de nacht.
Het voelt relaxend aan, ontspant, geeft rust en voelt ondanks de immense grootte van de nacht veilig aan.
Ik ga mijn internet afsluiten, mijn lampen uitdoen, mijn hoofd even stilzetten en even een poosje liggen luisteren naar de stilte die de nacht brengt, in een poging om de rust te ervaren en in me op te nemen.

Moederdag

Voor veel moeders is moederdag een herinnering aan alle leuke momenten met je kind.
Voor anderen is het een pijnlijke aangelegenheid.
Die pijnlijke aangelegenheid geldt ook voor mij omdat ik mijn eerste 3 kindjes niet bij mij  heb, maar ze met missen.
Bij mij geeft het het gemis van de kindjes die in mijn buik hebben gezeten, maar niet bij mij mochten blijven.
Gelukkig is het jongste kindje wel gewoon bij mij en is hij toch heel lief en zorgzaam op dit soort momenten.

De volwassene en het kleine meisje

Er zit een klein meisje zachtjes te huilen, teruggetrokken in een hoekje, wachtend op een veilige hand die haar helpt.

Ze wordt gezien vanaf een afstandje, geobserveerd voor een volwassene die de stap niet weet te zetten naar het kleine meisje toe.
De volwassene aarzelt, wil de stap proberen te nemen, twijfelt, neemt hem uiteindelijk toch niet.
Misschien maakt ze het kleine meisje bang of doet ze het pijn als ze de stap neemt.
Misschien verdwijnt het kleine meisje dan net zoals een sneeuwvlokje dat smelt in de warme zomerzon.
De volwassene wil het kleine meisje geen pijn doen, wil het niet bang maken omdat het weet hoeveel angst en pijn het meisje heeft moeten doorstaan al die jaren.
De volwassene zou het meisje op schoot willen trekken, in haar armen willen sluiten en willen vertellen dat ze gezien heeft wat er gebeurd is.
Vertellen dat ze er voor het kleine meisje wil zijn, laten merken dat liefde zacht is en het meisje een veilig thuis geven waar ze nooit meer bang zal hoeven zijn.
Het kleine meisje is niet langer angstig en huilend en langzaam aan zal het kleine meisje dan meer en meer versmelten met de volwassene.

De volwassene ziet en hoort nog meer van dit soort kinderen en jongeren die een veilig thuis nodig hebben.
Ze beseft dat dit tijd kost om te kunnen integreren, maar ze ervaart dat het mogelijk is.
Heel stilletjes, heel voorzichtig begint de volwassene te huilen omdat ze beseft dat dit kleine meisje en al die andere kinderen en jongeren die er zijn stukjes van haar zijn, stukjes van haar verleden zijn.
De volwassene ervaart dat ze niet klein of angstig hoeft te zijn om te kunnen huilen en dat huilen er ook bij hoort als je volwassen bent en ervaart dat gevoel je raakt.

Lengte van de rok

Deze foto is een project dat een 18 jarig meisje maakte voor school.
Ze groeide op in een slechte buurt en kwam op dit idee naar aanleiding van het zien van en maatbeker.
Wat ik hieraan mooi vind is dat ze in dit project aangeeft wat volgens de normen en waarden van de omgeving gezegd wordt over de lengte van haar rok in relatie tot wie zij is, maar dat zij dit eigenlijk onderuit wil halen.
Want, zijn wij werkelijk dat wat de lengte van onze rok aangeeft? 

Bronvermelding

Het oude en nieuwe verbond

Deze week was er weer therapie.
Mijn standaard reacties zijn eigenlijk ontwijkend/vermijdend omdat ik weet dat hetgeen we moeten gaan bespreken om uit de misère te komen praten over hetgeen gebeurd is inhoud.
Deze week was niet anders dan andere weken daarin en ik vermeed al snel het onderwerp omdat ik het te lastig vind.
Uiteindelijk gaf mijn therapeute me een boekje met een proclamatie van Neil T. Anderson en vroeg me of ik de wil had om dit uit te spreken.
Inhoudelijk ging het erover dat de satanische verbonden die gesloten zijn tijdens het misbruik verbroken werden en dat ik mij verbonden heb met Christus Jezus, de Zoon van God.

Het hardop uitspreken van een gebed of proclamatie in bijzijn van iemand anders vind ik erg moeilijk en geeft enorme blokkeringen, het lukt gewoon echt niet.
Uiteindelijk is mijn therapeute de ruimte uitgegaan en heb ik deze proclamatie in Gods tegenwoordigheid mogen uitspreken als een teken dat ik vrij wil zijn van de gebondenheden die mij in de greep hielden.
Nadat ik het uitgesproken had, werd ik even stil en had het gevoel het huilen even niet meer tegen te kunnen houden.
De dam leek even een lek te hebben.
Na een ruime minuut(denk ik) hield het huilen met moeite op, mijn ogen waren nog nat en ik bleef maar vegen om de tranen weg te vegen.
Hierna riep ik mijn therapeute en vertelde kort wat er gebeurd was.

Na het gebed en de proclamatie werd mijn hoofd helderder, had ik lichte hoofdpijn van de veranderingen en ervoer licht en ademruimte om me heen.
Ik merk nu alleen wel dat ik behoorlijk veel spanning in mijn spieren heb zitten en dan voornamelijk in mijn schouders en nek die pijn doen van de spanning erin.
De tramadol lijkt weinig zin te hebben hiervoor, maar misschien werkt morgen een goed warme douche wel even erop...