Mijn slaapkamerramen staan wagenwijd open, buiten hoor ik het geruis van de bomen en de enkele auto die een kilometer verderop rijdt terwijl bijna iedereen al ligt te slapen.
Ik hoor de stilte in de nacht, voel de rust die er vanuit gaat, de grootheid die de nacht met zich meebrengt en de ambivalentie van de rust die ik nu ervaar en de onrust die ik altijd heb ervaren.
Er is stilte zonder angst, zonder vragen, zonder verdriet.
Het is gewoonweg stil, stilte in de nacht, niets hoeven, geen onrust en onveiligheid ervaren, maar gewoon stilte, serene rust.
Ik merk dat het me goed doet om in de stilte te luisteren naar het geruis van de nacht, naar de stilte in de nacht, naar het tot rust komen in de nacht.
Het voelt relaxend aan, ontspant, geeft rust en voelt ondanks de immense grootte van de nacht veilig aan.
Ik ga mijn internet afsluiten, mijn lampen uitdoen, mijn hoofd even stilzetten en even een poosje liggen luisteren naar de stilte die de nacht brengt, in een poging om de rust te ervaren en in me op te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten