Sektarisch ritueel misbruik

Een vriendin sprak me vannacht op MSN aan en sprak over iets wat zij gezien had over satanisch ritueel misbruik en hoe zij geschrokken was door wat zij gezien en gelezen had.
Vanavond sprak zij mij aan met de vraag hoe dingen zaten die wij meegemaakt hebben en ik heb haar aardig wat uitleg gegeven.
Daar waar zij eerder nogal veel moeite had om te begrijpen wat er speelde, de paniek en het wantrouwen in mensen te begrijpen en wat ik bedoelde met flitsen zien van een film begrijpt zij nu wat beter wat ik bedoelde.
We zijn het gesprek aangegaan en het heeft verhelderend gewerkt voor beide partijen.
Wat ik heel mooi vind om te zien en ervaren is dat God de laatste tijd zoveel "kleine" dingen doet, zoveel mensen op mijn pad stuurt die helpend zijn, zo vaak Zijn liefde probeert te laten zien en zo onwijs verhelderend Hij situaties laat worden door het contact met andere mensen.

Maar toch vind ik het soms uitermate moeilijk om God als God te zien, als Vader te zien en als onvoorwaardelijk liefhebbend te zien, maar ik weet en ervaar dat Hij werkelijk liefde is, dat Hij je nooit laat gaan zodra jij voor Hem hebt gekozen en dat Hij nooit ook maar Zijn kind zal laten vallen.

Ik weet bijvoorbeeld dat toen we 12-14 jaar oud waren als lijf het letterlijk uitgeroepen hebben naar God met kreten als een:"Heer als U echt bestaat, haal mij dan maar uit de zaal" en een "Heer als U werkelijk liefhebt, laat het mij dan ervaren, want ik geloof er niet in".
Jarenlang is dit een stuk van mijn hulpkreet geweest naar God toe, ik vertelde er niemand over, want ik ervoer mijzelf(en het systeem) als vreemd, anders, afwijkend van de mensheid.
Ik was voor mijn gevoel een vreemde eend in de bijt en probeerde zo min mogelijk op te vallen.
Toen ik ongeveer 20 was ben ik heel radicaal tot geloof gekomen, alles wat fout was ging de deur uit, alle relaties die ik toen had op occult vlak sloot ik buiten en elke verleiding probeerde ik te weerstaan, maar wat nog belangrijker was dat was het onwijs gelukkige gevoel wat ik toen had omdat God mij in een hele korte tijd 3 maal uit de zaal naar voren riep en Hij omdat IK koos voor Hem een stap naar mij toe deed en mijn gebed verhoorde.

Ik had als peuter/kleuter/schoolkind al behoorlijk duistere en moeilijke beelden in mijn hoofd zitten, maar snapte er nooit iets van.
Ik dacht dat het fantasie was, dat het niet echt was, maar telkens als ik het zag raakte ik in paniek want beelden over mishandelingen en misbruik van baby's, kinderen en volwassenen waren niet te vermijden.
Toen 1 van die beelden boven kwam als peuter/kleuter zijnde heb ik zelfs keihard met houten blokken naar mijn zusje gesmeten omdat ik dacht dat als zij pijn had dat het bij mij zou stoppen.
De logica van mij als peuter/kleuter was niet bepaald logisch, maar goed, dat was toen en mijn zusje weet ook niets hiervan voor zover ik weet.
Wat ik heel bijzonder vind is dat er niet een paar mensen, maar 10-20 mensen in mijn directe dagelijkse omgeving ernstige vermoedens hebben gehad van misbruik, verwaarlozing, mishandeling van mij als kind voor mijn 14e.
Van de kleuterschool tot de middelbare school, van de leiding van de jeugdvereniging tot de leiding van de kerk in die tijd.

Wat die vriendin vertelde die mij vannacht aansprak over satanisch ritueel misbruik was dat zij zich bewust werd van hoe bijzonder het is dat ik er nog altijd ben, dat ik nog leef en dat ik nog in staat ben om dit verhaal te kunnen navertellen.
Ik zit erover na te denken om mijn leven als kind, zoals het nu in volgorde naar boven komt, op papier te zetten en te schrijven wat ons is overkomen.
Niet omdat ik mijn daders wil vastketenen, maar juist om een bemoediging te kunnen zijn voor anderen in een soortgelijke situatie, om mijn eigen proces een handje te helpen en om openheid te geven in wat er nou werkelijk speelt in de wereld van het sektarisch ritueel misbruik.
De wereld van sektarisch ritueel misbruik is een wereld van geheimenissen en van stilzwijgen, van strafmaatregelen als ernstige mishandelingen en gedwongen kijken naar moorden om je terug in het gareel te houden.
Hoelang houden wij als bekenden met dit misbruik, als overlevenden van satanisch ritueel misbruik en als kerk of pastoraal medewerker die sektariisch ritueel misbruik erkend nog onze monden dicht?
Hoelang gaan wij nog voort in hetgeen de culten ons opleggen of opgelegd hebben?
Moeten wij dan eeuwig in angst leven vanwege de zwijgplicht die velen van ons onbewust is opgelegd?
Ik pas ervoor!
God heeft mij vrij gezet van de zwijgplicht en ik weiger nog langer de zwijgplicht te dragen!